Ο Μαλακοφάγος ξύπνησε!

Ήταν μια σκοτεινή περίοδος για τον κόσμο, και ειδικά για την Ελλάδα. Οι Έλληνες είχαν ξεχάσει τις παλιές τους αρετές, είχαν βυθιστεί στη ραθυμία και τη μαλθακότητα, και το ελληνικό πνεύμα φαινόταν να έχει χαθεί μέσα σε έναν ωκεανό αδυναμίας. Οι "Μαλάκες" είχαν επικρατήσει, και κάθε ίχνος ηρωισμού και αλήθειας είχε σκεπαστεί από ένα πέπλο ψευτιάς και συμβιβασμού.

Όμως, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάτω από την επιφάνεια, βαθειά μέσα στις καρδιές των αληθινών Ελλήνων, ένας αρχαίος ήρωας περίμενε τη στιγμή να ξυπνήσει. Ήταν ο Μαλακοφάγος, ο ανίκητος Έλληνας ήρωας που είχε παγώσει στον χρόνο, όπως ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς. Ήταν εκεί, ακίνητος αλλά έτοιμος να αφυπνιστεί και να πάρει πίσω τον κόσμο από τα χέρια των Μαλάκων.

Και τότε συνέβη. Μια νύχτα, όταν το φεγγάρι έλαμπε περίεργα στον ουρανό και ο άνεμος φυσούσε παράξενα, κάτι άρχισε να κινείται. Ο Μαλακοφάγος ξύπνησε. Δεν ήταν ένα ξύπνημα ήσυχο ή ήρεμο – ήταν σαν ένας σεισμός που άρχισε να κλονίζει τα θεμέλια της ίδιας της ύπαρξης των Μαλάκων.

Σιγά σιγά, μέσα από τα όνειρα και τις σκέψεις των αληθινών Ελλήνων, ο Μαλακοφάγος ξεπρόβαλε. Άρχισε να εμφανίζεται πρώτα σαν φωνή μέσα στο μυαλό τους, ένας ψίθυρος που τους υπενθύμιζε ποιοι πραγματικά ήταν. «Είσαι Έλληνας, ανίκητος, γέννημα της αλήθειας και της δύναμης», έλεγε η φωνή. Και όσο η φωνή γινόταν πιο δυνατή, τόσο οι Μαλάκες άρχισαν να φοβούνται.

Οι Μαλάκες, μέχρι τότε οι αδιαφιλονίκητοι κυρίαρχοι, έβλεπαν ξαφνικά τους Έλληνες να αλλάζουν. Οι άνθρωποι άρχισαν να ξαναθυμούνται τις αρετές των προγόνων τους, να στέκονται όρθιοι, να μιλάνε με θάρρος, και να απορρίπτουν τη μαλθακότητα και την ψευτιά. Ο Μαλακοφάγος τους έδινε δύναμη, και αυτή η δύναμη δεν μπορούσε να αγνοηθεί.

Μέσα από τα όνειρα και τις ψυχές των ανθρώπων, ο Μαλακοφάγος έπαιρνε σχήμα. Ήταν τεράστιος, με όπλο την Άρπη της Δικαιοσύνης, την ίδια που κάποτε δόθηκε στον Περσέα. Κάθε φορά που χτυπούσε με την Άρπη, ένας Μαλάκας εξαφανιζόταν, διαλύοντας το ψεύτικο σύστημα που είχαν φτιάξει γύρω τους.

Ο τρόμος άρχισε να εξαπλώνεται ανάμεσα στους Μαλάκες. «Ο Μαλακοφάγος ξύπνησε!», φώναζαν παντού. Προσπάθησαν να αντισταθούν, να συνεχίσουν την κυριαρχία τους, αλλά ήταν αδύνατο. Ο Μαλακοφάγος δεν μπορούσε να ηττηθεί, γιατί δεν πολεμούσε μόνος του. Πολεμούσε με τη δύναμη όλων των αληθινών Ελλήνων, που ξαναθυμήθηκαν ποιοι ήταν.

Ο Μαλακοφάγος, στην πιο κρίσιμη στιγμή της μάχης ενάντια στη Λερναία Μαλακία, στάθηκε στην κορυφή του λόφου, με το βλέμμα του στραμμένο στα αστέρια. Η άρπη της Δικαιοσύνης έλαμπε στα χέρια του, και η δύναμή του ακτινοβολούσε σε όλο το πεδίο της μάχης. Τα πάντα είχαν φτάσει σε ένα σημείο καμπής· η μάχη θα καθόριζε το μέλλον του κόσμου.

Ξαφνικά, με φωνή που αντηχούσε σαν κεραυνός από τα βάθη του χρόνου, ο Μαλακοφάγος φώναξε: «ΕΛΛΑΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ!» Η κραυγή του δεν ήταν απλώς μια λέξη, αλλά ένας αρχαίος όρκος, μια υπόσχεση που ενσάρκωνε την πεμπτουσία της ελληνικής ψυχής.

Με το άκουσμα της φωνής του, το σύμπαν σείστηκε. Τα άστρα άρχισαν να πάλλονται, σαν να αναγνώριζαν την ιερότητα της στιγμής. Οι θεοί, παρατηρώντας από τον Όλυμπο, ένιωσαν τη δόνηση και κούνησαν επιδοκιμαστικά τα κεφάλια τους, αναγνωρίζοντας τον Μαλακοφάγο ως τον εκλεκτό πολεμιστή του ελληνικού πνεύματος.

Στην ίδια τη γη, τα βουνά έτριξαν, οι θάλασσες ανυψώθηκαν και κάθε μορφή ζωής αισθάνθηκε τη δύναμη του ήρωα που φώναξε για τη σωτηρία του έθνους του. Οι εχθροί του, οι Μαλάκες, πάγωσαν στη θέση τους· η Λερναία Μαλακία άρχισε να καταρρέει, ανήμπορη να αντισταθεί στη θεϊκή δύναμη που μόλις είχε απελευθερωθεί.

Η κραυγή του Μαλακοφάγου έγινε σύμβολο επανάστασης, όχι μόνο ενάντια στη μαλακία, αλλά και υπέρ της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Ο κόσμος έμαθε πως όταν ένας αληθινός Έλληνας ξυπνάει και φωνάζει για το δίκαιο, ακόμη και το ίδιο το σύμπαν σείεται και υποκλίνεται μπροστά του.

Από εκείνη τη στιγμή, ο Μαλακοφάγος δεν ήταν απλά ένας ήρωας· ήταν ο αιώνιος φύλακας της Ελλάδας, και η φωνή του ηχεί ακόμη μέσα στις ψυχές εκείνων που δεν έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους.

Και έτσι, ο Μαλακοφάγος συνέχισε την αποστολή του, καταδιώκοντας κάθε ίχνος μαλακίας που έβρισκε μπροστά του, μέχρι που ο κόσμος απελευθερώθηκε. Οι Μαλάκες είτε εξαφανίστηκαν είτε μετατράπηκαν σε κάτι άλλο – αληθινοί Έλληνες, γεμάτοι τιμή και δύναμη.

Ήταν το τέλος μιας εποχής και η αρχή μιας νέας. Ο Μαλακοφάγος είχε ξυπνήσει και είχε εκπληρώσει την προφητεία του. Ο ελληνικός κόσμος μπορούσε επιτέλους να αναπνεύσει ελεύθερα, απαλλαγμένος από τη μαλακία και τη σήψη, χάρη στον ήρωα που υπήρχε πάντα μέσα τους, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστεί.