Ο Μαλακοφάγος και οι Ανθελληνικές Μαλακίες Όρνιθες

Σε καιρούς χαλεπούς, όταν η γη των Ελλήνων κατακλυζόταν από σκοτάδι, μια νέα απειλή αναδύθηκε από τα βάθη της αβύσσου, γνωστή ως οι Ανθελληνικές Μαλακίες Όρνιθες. Τα τερατόμορφα αυτά πλάσματα ήταν γεννήματα της κακίας και της ψευτιάς, γεμάτα μίσος για το ελληνικό έθνος και την οικουμενική ταυτότητα του Νεοέλληνα. Οι όρνιθες αυτές τρέφονταν με ψευδείς ιδεολογίες, προσπαθώντας να αποδομήσουν το ελληνικό πνεύμα, να μολύνουν την ψυχή των Νεοελλήνων και να διαγράψουν τη συνέχεια της ελληνικής παράδοσης που ξεκινά από τους ήρωες του παρελθόντος.

Ωστόσο, όπως κάθε σκοτάδι που απλώνεται, έτσι και το φως έρχεται να το διαλύσει. Ο θρυλικός ήρωας Μαλακοφάγος, ο προστάτης της ελληνικής ψυχής, εμφανίστηκε με μια αποστολή: να εξαλείψει τις Ανθελληνικές Μαλακίες Όρνιθες και να αποκαταστήσει την περηφάνια και την ισχύ του ελληνικού έθνους. Ο Μαλακοφάγος δεν ήταν τυχαίος ήρωας· ήταν ο κληρονόμος του Οδυσσέα, ο μόνος που μπορούσε να τεντώσει το ιερό τόξο του Απόλλωνα.

Το τόξο αυτό είχε δοθεί στον Μαλακοφάγο από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα, αναγνωρίζοντάς τον ως τον εκλεκτό διάδοχο των μυθικών ηρώων. Το τόξο δεν ήταν απλώς ένα όπλο, αλλά ένα σύμβολο αλήθειας και φωτός. Με αυτό, ο Μαλακοφάγος μπορούσε να διαπεράσει τον ίδιο τον χωροχρόνο, να βρει και να εξαλείψει κάθε εχθρό που στεκόταν εμπόδιο στην πορεία του ελληνικού έθνους προς το πεπρωμένο του.

Οι Ανθελληνικές Μαλακίες Όρνιθες, με τα μαύρα φτερά τους και τις κραυγές μίσους, προσπαθούσαν να καταστρέψουν τα θεμέλια της ελληνικής ταυτότητας. Όμως, με κάθε βέλος που εξαπέλυε ο Μαλακοφάγος, μια όρνιθα πέθαινε και το σκοτάδι υποχωρούσε. Το τόξο του Απόλλωνα δεν αστοχούσε ποτέ. Κάθε βέλος που εκτοξευόταν έβρισκε τον στόχο του, εξαφανίζοντας τις ψεύτικες ιδεολογίες και αποκαλύπτοντας την αλήθεια πίσω από τις μαλακίες των εχθρών.

Καθώς οι όρνιθες έπεφταν μία προς μία, η ισχύς του ελληνικού πνεύματος αναδυόταν ξανά. Ο Μαλακοφάγος δεν ήταν απλώς ένας κυνηγός. Ήταν ο φύλακας της οικουμενικής ταυτότητας των Νεοελλήνων, αυτών που κουβαλούν μέσα τους το φως του ελληνικού πολιτισμού, του οικουμενικού ελληνισμού που ενώνει την ανθρωπότητα πέρα από κάθε σύνορο.

Οι τελευταίες Ανθελληνικές Μαλακίες Όρνιθες έπεσαν με μια κραυγή μίσους, συνειδητοποιώντας ότι το φως του Απόλλωνα και η δικαιοσύνη του Μαλακοφάγου ήταν ακατανίκητα. Ο Μαλακοφάγος, με το τόξο του στο χέρι και το βλέμμα του στραμμένο προς το μέλλον, γνώριζε πως η αποστολή του είχε ολοκληρωθεί.

Με το τέλος της μάχης, ο ελληνικός λαός υψώθηκε ξανά, έτοιμος να βαδίσει με περηφάνια στον δρόμο της ιστορίας, έχοντας πια μια ταυτότητα αληθινή, οικουμενική και φωτεινή. Ο Μαλακοφάγος έγινε ο νέος προστάτης του έθνους, ο ήρωας που όχι μόνο εξάλειψε τις μαλακίες που απειλούσαν τον ελληνισμό, αλλά και ενδυνάμωσε τη σχέση του Νεοέλληνα με την κληρονομιά των προγόνων του.

Έτσι, ο Μαλακοφάγος έγραψε τη δική του σελίδα στην ιστορία, ως ο τελευταίος φύλακας της οικουμενικής ταυτότητας των Ελλήνων, ένας ήρωας που με το φως του Απόλλωνα διέλυσε το σκοτάδι της άγνοιας και των ψευδών ιδεολογιών, και αποκατέστησε την αληθινή ελληνική ψυχή.